سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی از شکل گیری تا انحلال
وجه اشتراک هفت گروه تشکیل دهنده سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران، اعتقاد و حرکت انها در مسیر مبارزه مسلحانه بود.در روزهای پرحرارت و ماندگار انقلاب در مدرسه رفاه، نمایندگانی از این هفت گروه گرد هم آمدند و در جهت ائتلاف در مسیر تشکیل حزبی واحد، شورای همانگی با عضویت این افراد تشکیل دادند: محمدباقر ذوالقدر از «منصورون»، محمد سلامتي از «امت واحده»، حسن واعظي از «فلق»، محسن آرمين از "صف"، مرتضی الویری از "فلاح"، محمود بخشنده از "موحدین" و حسین فدایی از "بدر".البته حسین فدايي درخصوص کسانی که به نمایندگی از گروههای هفتگانه در جلسات ائتلاف شرکت کرده اند، گفته است: از امت واحده بهزاد نبوي و محسن مخملباف و بعدها صادق نوروزي، از منصورون محسن رضايي و ذوالقدر، از گروه فلاح آقاي الويري و آقاي فروتن، از گروه صف شهيد بروجردي، براتي و صادقي، از موحدين بخشنده، از فلق حسن واعظي و مصطفي تاجزاده، از گروه بدر هم عسگري و فدايي. البته گاهي به حسب موضوعات افراد ديگري هم از گروه شركت ميكردند.
نام سازمان نیز اگرچه بسیار یادآور "سازمان مجاهدین خلق" بود اما با تغییر "خلق" به "انقلاب اسلامی"، هفت گروه ائتلافی سعی داشتند مرزبندی خود با مجاهدین خلق را نشان دهند. آرم سازمان نیز نه تنها چندان بی شباهت به سازمان مجاهدین خلق نبود بلکه طراح آن نیز همان طراح آرم سازمان مجاهدین خلق بود.
سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در روزهای نخستین پیروزی انقلاب اسلامی بعنوان یک سازمان چریکی می کوشید تا قدرت خود را به رخ مجاهدین خلق و سایر نیروهای حاضر در صحنه بکشد، آنها از این مزیت نسبت به مجاهدین خلق برخوردار بودند که بسیاری از روحانیون همراه با امام خمینی را از مویدان و همران خود می دانستند.کسانی چون آیات بهشتی، مطهری و خامنه ای.
