نویسنده: ایوب صفری

http://www.vatanfa.com/wp-content/uploads/2012/02/20120109121321753_bisotoun_bridge.gif

شرح عکس: پل بیستون که به پل شاه‌عباس، پل صفوی و پل کهنه نیز معروف بوده، یکی از آثار ملی کشور به شمار می‌رود. این پل نه‌تنها از نظر تاریخی که به لحاظ معماری نیز از ارزش و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. پل کهنه بر روی دینور آب؛ درحقیقت کمترین نسبت را با صفویان دارد و صحیح تر آن است که پل بنی حسنویه خوانده شود. پایه‌های سنگی این پل قدیمی، متعلق به دوره ساسانی بوده اما تکمیل آن تا دوران بنی حسنویه به تأخیر افتاده است. به اعتقاد پژوهشگران، ساخت بخش فوقانی و عمده بخش های این پل به زمان آل حسنویه‌ بر می گردد که برای ساخت آن، از مصالح مربوط به خرابه های عصر ساسانی استفاده شده است. ضمن آنکه این پل در زمان ایلخانی و همچنین در دوره پهلوی نیز(با استفاده از سنگ ها و مصالح قدیمی خود) بازسازی شده است.

به استناد متون تاريخي، اكراد ساکن در منطقه جبال در قرن سوم و چهارم هجري، پروبال و گستردگي بيشتري نسبت به سده هاي قبل و بعد داشته اند. و بر اين اساس در امر سياست محلي نيز حضور پر رنگ تري داشته باشند.

در سده چهارم هجري و نيمه اول سده پنجم، در ناحيه ارتفاعات زاگرس و بين كرمانشاهان و قصر شيرين، كردها دو امارت نشين جداگانه تشكيل دادند، اولي سلسله بني حسنويه بوده كه از 348 تا 406 هجري و ديگري توسط طايفه شاذنجان، معروف به بني عنّاز از 387 تا 450 هجري، شکل گرفته است.