ارزیابی کارنامه اقتصادی دولت های نهم و دهم احمدی نژاد + تصاویر و جداول
اندیشه اسلام آباد غرب: درحالی که کمتر از 4 ماه از عمر دولت دوم آقای احمدی نژاد باقی مانده است،
بررسی کارنامه اقتصادی دولت های نهم و دهم از دیدگاه کارشناسان، نشان
میدهد، دولتی که با شعار عدالت محوری روی کار آمده، پس از گذشت 8 سال از عمر خود،
نتوانسته است به وعدههای داده شده، جامعه عمل بپوشاند و بلکه مصائب بزرگی بر اقتصاد کشور تحمیل نموده است.

حدود ۸ سال پیش وقتی شهردار پایتخت رییس جمهور
ایران ميشد، با طرح شعارهای رنگارنگی چون اجرای کامل اقتصاد اسلامی درقالب
آوردن نفت سر سفرههای مردم، برکرسی ریاست جمهوری نشست. ادغام سازمان مدیریت
و برنامه ریزی، طرح بنگاههای زود بازده، واگذاری طرحها بدون انجام
مناقصه، ایجاد صندوق مهر رضا، طرح مسکن مهر و انحلال شوراهایی چون شورای
اقتصاد، از جمله اقدامات دولت وی بود. پس از ادغام سازمان مدیریت و
برنامهریزی در نهاد ریاست جمهوری، در حالیکه طرفداران دولت آن را انقلاب
بروکراتیک نامیدند منتقدان دولت آن را پایان برنامهریزی علمی نامیدند.
سفرهای استانی و تشکیل جلسات هیات دولت در مرکز استانها(به تقلید از دولت شهید رجایی) سبب شد تا عملا "برنامه چهارم توسعه که پیش بینی پروژههای عمرانی کشور را برنامه ریزی کرده بود، کنار گذاشته شود.چه آنکه احمدی نژاد در این سفرها گفته بود که میخواهد ایران را تبدیل به یک کارگاه عمرانی بزرگ کند. اگرچه در ۴ سال اول به مدد درآمد بی نظیر نفت پروژههای بسیاری تعریف و بعضا به بهره برداری رسید، اما به تدریج با ثابت ماندن بهای نفت و فشار تورم حاصل از تبدیل دلارهای نفتی به ریال، بازار سوداگری رونق گرفت. هر روز یک گوشه از اقتصاد کشور درگیر بحران سوداگری ميشد، روزی به بازار مسکن روی میآورد و در مرحله دیگر هجوم نقدینگی بخش دیگر از اقتصاد کشور را نشانه میگرفت،اما تولید در این میان هر روز کمرنگ و کمرنگ تر میشد.
تغییرات پیاپی در تیم اقتصادی دولت و قرار گرفتن بانک مرکزی به عنوان ابزار دولت سبب شد تا قدرت بانک مرکزی به تدریج کم شود. بحران پولی گریبانگیر بانکها شد که از جمله آن میتوان به رقم نجومی ۶۰ هزار میلیارد تومان مطالبات معوق بانکی و تورم ۳۱ و نیم درصدی پایان سال ۹۱ اشاره کرد.
سفرهای استانی و تشکیل جلسات هیات دولت در مرکز استانها(به تقلید از دولت شهید رجایی) سبب شد تا عملا "برنامه چهارم توسعه که پیش بینی پروژههای عمرانی کشور را برنامه ریزی کرده بود، کنار گذاشته شود.چه آنکه احمدی نژاد در این سفرها گفته بود که میخواهد ایران را تبدیل به یک کارگاه عمرانی بزرگ کند. اگرچه در ۴ سال اول به مدد درآمد بی نظیر نفت پروژههای بسیاری تعریف و بعضا به بهره برداری رسید، اما به تدریج با ثابت ماندن بهای نفت و فشار تورم حاصل از تبدیل دلارهای نفتی به ریال، بازار سوداگری رونق گرفت. هر روز یک گوشه از اقتصاد کشور درگیر بحران سوداگری ميشد، روزی به بازار مسکن روی میآورد و در مرحله دیگر هجوم نقدینگی بخش دیگر از اقتصاد کشور را نشانه میگرفت،اما تولید در این میان هر روز کمرنگ و کمرنگ تر میشد.
تغییرات پیاپی در تیم اقتصادی دولت و قرار گرفتن بانک مرکزی به عنوان ابزار دولت سبب شد تا قدرت بانک مرکزی به تدریج کم شود. بحران پولی گریبانگیر بانکها شد که از جمله آن میتوان به رقم نجومی ۶۰ هزار میلیارد تومان مطالبات معوق بانکی و تورم ۳۱ و نیم درصدی پایان سال ۹۱ اشاره کرد.
در آخرین ماههای دور اول ریاست جمهوری محمود
احمدی نژاد، ناگهان رییس جمهور خبر از تحولات بزرگ در حوزه اقتصاد داد. طرح
هدفمندی یارانه ها اگرچه در آغاز حمایت گسترده ای از کارشناسان اقتصادی را
درپی داشت اما به تدریج با انحراف در هدف اولیه طرح،کام تولید تلخ شد. و نهایت اینکه،
با گذشت حدود ۸ سال از دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، بسیاری از
کارشناسان اقتصادی، عملکرد دولتهای نهم و دهم را در حوزه اقتصادی نامطلوب
توصیف ميکنند.
+ نوشته شده در پنجشنبه ۱۵ فروردین ۱۳۹۲ ساعت 7:8 توسط اندیشه اسلام آباد
|